Jay vecht
De tweede wedstrijddag stond geheel in het teken van kumite. Vier van de zeven Wairando deelnemers mochten vandaag aantreden om de Nederlandse eer te verdedigen. De poules waren zwaar en groot, de gezichten van sommigen erg gespannen, maar Wairando ging er wel voor!
Mila en Jay hadden op vrijdag al laten zien wat ze konden. Nu was het de beurt aan de volwassenen. Om 10.05 mocht Marcel Both beginnen met zijn eerste partij in de categorie Veteranen +84 kg. Hij versloeg eerst een Ierse deelnemer en daarna een Spanjaard waar hij op andere toernooien van had verloren. In de finale mocht hij spelen tegen de andere Nederlandse veteraan Alex van Suffelen. Marcel gaf alles wat hij had, maar moest nu de meerdere op de tatami erkennen in Alex en had daarmee het genoegen het zilver in ontvangst te nemen.
Daarna mochten de senioren heren +84 kilo en de dames veteranen +61 kilo tegelijkertijd spelen. Bij de dames veteranen waren Isabel en Martha als eersten aan de beurt. Isabel moest tegen een Belgische die niet was opgewassen tegen de snelheid die Isabel had in haar stoten. Isabel won de eerste ronde en daarna ook de tweede ronde tegen de Engelse deelneemster. In de finale wist Isabel helaas niet te winnen van de Belgische deelneemster en eindigde op de tweede plaats met een fantastische zilveren plak.
Martha mocht eerst tegen de tweede Belgische deelneemster spelen. Helaas verloor ze haar wedstrijd. In de herkansing voor de derde plaats hield ze goed stand tegen de Spaanse tegenstandster, haar mawashi geri in de laatste seconden werd niet gehonoreerd door de scheidsrechters. De stand bleef 0-0 en daarom werd de wedstrijd door hantei beslist (beslissing door de scheidsrechters). De Spaanse kreeg de meeste stemmen (vlaggen) en werd daarmee derde. Martha moest genoegen nemen met een vierde plaats.
Robbin Ooms deed ondertussen mee in de categorie senioren +84 kg. Hij deed zijn best, maar kreeg amper grip op de Spaanse deelnemer. Deze was zeer goed geinstrueerd door de Spaanse Coach Guiermo Massee, die Robbin al jaren kent en ook weet hoe hij vecht en natuurlijk zijn mindere punten kent. Hij kreeg maar geen grip op de Spaanse deelnemer die op bijna elke actie van Robbin een neutraliserende actie had. Hij moest twee punten incasseren en werd daarmee derde in poule. De teleurstelling was groot, want zijn focus was hier in deze wedstrijd het goud te pakken.
De volgende dag zouden er voor zowel Jay als Robbin nog kansen zijn om het goud te kunnen pakken in de Open klasse en de Champions league voor Robbin en de team-kumite voor Jay.
We sloten de dag af met een etentje bij een echt lokaal Portugees (voetbal)restaurant waar alleen de keuze was uit vlees of vis met sla en piepers. De eigenaar was snuiter, maar wel heel leuk. We vroegen om de rekening en het draaide uit op een humoristische uitdaging van tantodori, omdat Robbin zei “shall we fight for the bill”. De eigenaar kwam toen met een groot vleesmes aanzetten en stond daar een beetje mee te spelen op een hilarische manier. Robbin zei “I will walk to my car and get mine, that one is a little bit bigger and sharper”. Dave was bij het weggaan zijn fototas met alles erin vergeten en de eigenaar kwam rennend en schreeuwend achter ons aan met de tas in zijn handen. Het was een leuke en gezellige afsluiting.